Sarród

Met een broodje met kaas in de hand zit ik alleen op de prachtige veranda van onze host van vandaag. Zijn tuin is mooi, maar de pergola is aangekleed met bloembakken en 2 bankstellen. Je kunt zien dat het een buitenman is. Jammer dat mijn Hongaars zo slecht is.
Ons Pension gisteren liet het steeds meer afweten nadat ze onze 12 euro pp. ontvangen hadden. Het kwam erop neer dat we eigenlijk helemaal niemand meer zagen. Eten konden we er niet, en we moesten dus nog 2 km lopen om een pizza te kunnen eten.....en dan weer 2 km terug. Bij terugkomst zagen we toch nog iemand wegglippen, maar net niet snel genoeg. We vroegen hoe het morgen ging met het ontbijt. We konden wel ontbijt krijgen maar dan moesten we wel 4 euro pp. bijbetalen, en dan pas om 8 uur. Voor 4 euro hadden we gisteren een pizza met een dranje, en het onbijt hier stelt niet veel voor tot nog toe. We hadden ook wel genoeg van deze pensionmadam en hebben bedankt voor het aanbod. Bovendien hadden we afgesproken dat we heel vroeg wilden vertrekken want er stond 29 km op het programma door de bush en het zou 29 graden worden. Het kontrast met de dag die we gisteren hadden en die van vandaag kon niet groter zijn. Hadden we gisteren nog zoiets van "hopelijk kunnen we ergens nog wat eten kopen"......, bleek vanmorgen het winkeltje al open te zijn vanaf 4:30! Buiten stonden groepjes zigeuners te wachten op dagarbeid, en zodra ze werk hadden haalden ze snel iets voor tussen de middag in het winkeltje. Voor ons dus ideaal, en met verse broodjes en kaas konden we aan onze wandeling beginnen. De eerste 23 km zouden we helemaal niets tegenkomen, en dat was waar. Meteen toen we het dorp uitliepen, zagen we de reetjes al wegspringen, verbaasd dat er mensen door de velden liepen. De hazen waren ook niet op onze doorkomst gesteld, dus ook die vlogen weg zodra ze ons in de smiezen hadden. Steeds verder van de bewoonde wereld werd ook de begroeing steeds wilder en hoger. Op een gegeven moment worstelden we ons door manshoge bloemen en riet. We wandelden langs beekjes, door de bossen en langs een kanaal. Uiteindelijk kwamen we plotseling bij een brug waarover zo'n 70.000 Hongaren naar Oostenrijk gevlucht waren in 1956, en daar stond zowaar een eettafel met banken. Heerlijk hebben we daar broodjes gegeten en genoten van de omgeving. Na nog een km of 9 kwamen we in een gehuchtje. Natuurlijk waren we al aardig warm en dorstig en zagen we bovendien een heel oud bord van Coca Cola in de verte. Het was wel niet de goede kant op voor ons, maar dorst wint en dus naar het café. Toen we ervoor stonden leek het alsof het al jaren gesloten was, maar ik vond toch nog een deur aan de zijkant. Het was blijkbaar de nieuwe voordeur, en iedereen zal wel weten dat de voordeur dicht zit zeker. Wat kan een koud drankje heerlijk zijn. We hebben er een uur gezeten met onze voetjes op de koude stenen vloer. Toen nog een laatste 5 km naar onze gastheer van vandaag. Gelukkig hadden we gisteren besloten, toen we een briefje zagen van Lizzy, dat we onze bagage door haar zouden laten vervoeren. Gisteren leek het een goed idee, vandaag weten we dat het een super idee was. In het beste geval hadden we een karrespoor, maar de meeste tijd was het ploegen door de wildernis. In al die wildernis bleek vanalles te groeien. Pruimen in verschillende soorten, appels die bijna rijp waren en de walnoten die nog even moeten wachten. . Ook zonder de broodjes zouden we onze buikjes rond gegeten hebben! Nu grepen we naar de pruimen als we langsliepen, aten er een paar op, en even verder deed je hetzelfde. Het voelde rijk! Munt, solidago in grote getalen, en een klimplant die ik niet ken, maar met een heerlijk ruikend wit bloemetje, dit maakte het vandaag kompleet.
Uiteindelijk kwamen we aan bij onze host. Een "gewoon" huis, met een oude man die ons stond op te wachten. Het was de vader van Lizzy! Een heerlijk koud drankje, een emmer om onze voetjes in af te koelen, en een kamer voor 2 met douche en een echte handdoek! Lizzy brengt ons vanavond naar een restaurant, en komt ons weer halen......tjonge jonge wat een verwennerij.
Ik denk dat ik hier blijf wonen......