Lenti

Het voelt toch een stuk lekkerder als je wakker wordt in een lekker bedje! Na het ontbijt vroegen we de eigenaar of we fietsen konden huren voor de dag. Hij had ze staan, dus huren hoefde niet. Hij wees ons bovendien de "korte" weg naar het dorp. Wij op pad, maar er zaten wel degelijk hoogte en dieptepunten in de route. Bezweet kwamen we in het dorp waar we een nieuw heuptasje moesten kopen, omdat de rits van de eerste geknapt was. Gerard stond gisteren op met een dikke enkel.....en vanmorgen leek het toch nog wat dikker te zijn geworden, dus ook daar moesten we wat voor gaan halen. We wilden ook naar de hostel om mogelijke andere PWers te ontmoeten. We wilden weten hoe het hen verging, en of er evt. aansluitmogelijkheden waren. Op het terras zat Laura, de vrouw van het youtube filmpje! Gezellig zitten praten, en er bleken nog meer wandelaars te zijn.....(bijna) allemaal met de bus gekomen omdat het wandelen hen te veel werd. Ook zij hadden problemen met de route en inmiddels ook met het snikhete weer. Het deed ons en hun goed om te horen dat we wel gelijkgestemd waren, en allemaal naar een oplossing zochten. In Lenti is een prachtig thermaalbad, vlak achter de hostel. Ik zou dan ook even naar het hotel fietsen en onze zwemkleding halen. Onderweg naar huis begaf ook mijn maag het, en ik was blij dat ik het hotel zag. Taxi terug naar Lenti, want ik voelde me plotsklaps een stuk beter. Wat een heerlijke middag. Buitenbaden, binnenbaden, medicinale baden etc, alles splikspinter nieuw! Na het zwemmen toch proberen of er iets in mijn maag kon blijven, maar helaas nog niet. We hebben dan ook besloten om morgen weer een vrije dag te nemen. Hopelijk gaat het dan beter met de enkel van Gerard en is mijn maag weer de oude. Vandaag had er dan toch nog 1 vrouw de route gelopen met bepakking. Ze had zich door de maisvelden moeten worstelen, kon niet over de mais heenkijken, en heeft lopen dolen....ze was om 6 uur vertrokken vanmorgen en kwam tegen 3 uur aan.....21 km. Dat is allemaal niet bemoedigend natuurlijk dus wij hopen dat met nog een dagje erbij, we onszelf kunnen motiveren om verder te trekken. Het voelt raar maar ook op een bepaalde manier rustig om zo tegen je grenzen aan te lopen....we functioneren meestal maar in het veilige midden zonder te voelen waar de grenzen zijn. Misschien is dit gewoon onze Peace Walk, lopend over en langs de grenzen onze eigen grenzen ervaren.
Ik ga weer even gestrekt......