Nog maar 2 dagen!

Het is bijna niet te geloven, maar over 2 dagen zullen we aankomen in Santiago de Compostela.  Ik ga dit alles missen ben ik bang. Het simpele en het fijne tegelijkertijd en dat dan samen met diegene die je , zoals ze in Belgie zeggen, het liefste ziet. Veel mensen die over hun tocht naar Santiago praten hebben het erover wat ze allemaal achterlaten. Ik weet het niet hoor. Volgens mij heb ik helemaal niks achtergelaten, maar....... ga ik een heleboel meenemen. Het besef dat samen zijn met diegene(n) die je het liefste hebt op deze wereld, het belangrijkste is en dat de rest er niet zoveel (of helemaal niets) toe doet. Natuurlijk zijn er zaken en dingen die het leven aangenaam maken en zijn er mensen die je ook graag om je heen hebt, maar wezenlijk zijn ze niet echt. Paulientje, De kinderen (en hun aanhang) , Ons (onze toekomstige) kleinkind(eren) die maken samen deze wereld waard om in te leven. Het gevoel min of meer opnieuw te beleven (en vast te kunnen houden) van zoveel jaren terug is een prachtige ervaring die ik (wij) toch maar mooi weer meenemen. Dus ik ben bang dat mijn rugzakje wat zwaarder is geworden!! (Ik kan het niet laten) Doei... Doei!!