Ouwe kranten

Aangekomen in Pedrouzo. Wat een weer! Vanmorgen werden we wakker van een ouder Amerikaans koppel. We hadden gisteren avond met z'n allen besloten dat er een raam mocht openblijven vannacht, en op verzoek van Hughes, de man van het oudere koppel, bleef ook het lampje in de badkamer aan. Ik denk dat hij bang geworden was, want eerder op de avond was hij vast komen te zitten in de wc. Met behulp van mijn zakmes en Gerard kon hij er weer uit, maar de wc's konden dus niet meer op slot......ook hadden ze gisteren avond gevraagd hoe laat wij gingen opstaan. Ze waren nogal traag zei hij, en ze zouden om ongeveer half 6 opstaan, maar heel zachtjes doen. Kortom vanmorgen werden we wakker van twee oude mensen die zich met een hoofdlamp op probeerden aan te kleden. Ook moest de rugzak weer worden ingepakt, en ging alles in plastic zakjes, of achter ritsjes. Ach zo gaat dat in een hostel. Tegen 7 uur waren ze allemaal de kamer af, en hadden Gerard en ik alle ruimte in de badkamer. Nog snel een ontbijtje wat nergens op leek, en om 8 uur liepen we de eerste bult op. Het was nog droog, niet koud, maar nog wel donker, dus uitkijken en hoofdlamp aan. Na een goed half uurtje begon het al te regenen. Omdat we inmiddels geleerd hebben dat je je niet eerst nat moet laten regenen voor je je poncho aantrekt, ging het ding meteen aan. Na een kilometer of 10 gelukkig een café. Op de kaart bovendien eieren met spek! Na een lekker tweede ontbijtje toch de regen maar weer in. Inmiddels regende het behoorlijk, en waren de paden veranderd in modderige stroompjes. Ook in de gehuchtjes waar we door komen zijn de wegen vaak niet verhard. Daar lopen bovendien de koeien en paarden door de straat, en moet je laveren tussen de paardehopen en koeievlaaien.. Vandaag was er geen laveren aan, alles dreef je tegemoet. Na een poos bleek ook dat mijn goretex schoenen het opgegeven hadden om waterdicht te zijn. Ze zijn daarintegen wel goed in het vasthouden van water. Ik liep dus te klotsen in mijn schoenen. Toch had het allemaal weinig effect op ons. We liepen daar door de bossen en langs de boerderijtjes alsof het gewoon mooi weer was. Vandaag gelukkig niet zo'n lange route, en tegen 1 uur waren we bij onze hostel. Een prachtige nieuwe moderne hostel! We mochten kiezen....de laatste 2 bedden in een kamer van 10 op de begane grond, of naar -1, waar nog helemaal niemand sliep.....dat laatste natuurlijk gedaan, konden we zelf onze bedjes uitzoeken. Inmiddels is er wel een groep jongeren neergestreken, maar die liggen aan de andere kant op -1. Wij hebben 2 benedenbedjes en gaan het gezellig maken, het is tenslotte onze laatste avond in een hostel.....Omdat het hier allemaal zo nieuw was, en ik ook een mooie keuken zag, konden we zelf koken. Dat is echt fijn als je zolang Peregrino maaltijden of Menu del Dia heb gehad. Ben snel naar de supermarkt gelopen en een half uurtje later zaten we aan een vorstelijke pasta. Dat kan smaken! Morgen onze laatste dag.....ik probeer er toch maar niet te veel aan te denken en vooral van het moment nu te genieten. Het gaat fijn zijn om nog even bij te kunnen komen in Santiago voor we naar huis gaan. Ik verheug me ook ontzettend om de andere Peregrinos te begroeten als ze donderdag of vrijdag binnenkomen. Morgen zijn wij aan de beurt, dan hebben we samen 781,2 kilometer afgelegd. Maar zover is het nog niet. Ik heb net mijn rechter schoen volgepropt met de El Pais, en de linker met de El Mundo. Jaaa mijn schoenen zijn echte wereldreizigers! Hopelijk zijn ze morgen droog voor het laatste stukje naar Santiago de Compostela......