Albertkázmérputza

In de tuin van onze gastheer geniet ik nog na van de dag. Vanmorgen stond onze Adam al klaar met de broodjes, eigengemaakte abrikozenjam zoals ik nog nooit gegeten heb, en de thee.
Ook kreeg Michael nog gedroogde worsten want gisteren zagen we eerst de kat en toen de hond lopen met de gedroogde worst.....het was een mooi samenspel tussen kat en hond geweest want de kat was door het gaatje in het vliegenraam gekropen, en toen de buit naar buiten gesleept was, ging de hond er mee vandoor. Rustig kwam ze voor ons liggen, wel op veilige afstand natuurlijk, om dat lekkers op te smikkelen......
Na het ontbijt werden we uitgezwaaid en Michael volgde in onze klielzog. Gelukkig lult hij een stuk minder als we lopen. Het is natuurlijk best een aardige man maar zijn gespreksonderwerpen zijn Amerikaanse politiek, raccisme, waarom moeten rijken voor de "rest" betalen en tot slot de val van het ijzeren gordijn. Ik loop dus vaak voorop! Het was een prachtige wandeling door de velden en langs bosranden. We zagen een vos wegschieten en een ree keek verwonderd naar die rare optocht. Verder vlogen de roofvogels met ons mee en zagen we hier en daar een haas wegspringen en een ooievaar overvliegen. Halverwegen kwamen we gelukkig een café tegen waar ze ook gebakken eieren serveerden, heerlijk..... Na de velden en de bosranden kwamen de wijnvelden. De druiven hangen er nog lachend aan maar lang zal dat niet meer duren. Ze zijn rijp en ik vond ze heerlijk. Mijn water was bovendien op en dan zijn druiven een heerlijke dorstlesser.
Nergens was verder iets van leven te zien en is het doodstil onderweg.... behalve........
Wij volgen de rode pijlen die tot nu toe niet erg moeilijk te vinden zijn. Op onze gps op de telefoon stond dat we vlakbij waren en nog was er niets te zien....en dan ineens in het niets een kerkje. En waar een kerk is, is een café! Gelukkig vonden we ook de laatste pijl die ons door een veld stuurde, en kwamen we aan de achterkant van een klein huisje uit. Daar tussendoor gelopen zagen we ons "hotel". Verbaasd waren we om te zien dat er een bus stond maar er verder niemand te zien was. Wij roepen en intussen gewoon naar binnen lopen. Uiteindelijk stond ik in het keukentje en hoorde ik mensen in de tuin...ja de bus bejaarden zat in de tuin te eten, en toen ik de tuin instapte kwam onze gastvrouw en heer heel hartelijk naar ons toe. Een drankje van de gastheer en de vraag of Gerard en ik wel getrouwd zijn.....ja dus, en vandaag ook precies 35 jaar! Dat was heel fijn want wij kregen een kleine caravan tot onze beschikking, naast het kippenhok. Michael slaapt op de zolder. Een smalle steile trap leidt naar een kleine opening waar een stukje vitrage voor hangt. Staan kan je er niet, maar hij kan wel kiezen op welke matras hij slaapt. Een lichtje is er ook niet dus voor hem is het helemaal een avontuur. Ik hoop niet dat hij een zwakke blaas heeft. Van de taal verstaan we echt helemaal niks, alles is met gebaren maar tot nu toe werd alles elke keer opgelost, geweldig......wat een heerlijke dag!


Send from my iPad