Wijn uit de kraan

Na vanmorgen te hebben "uitgeslapen" stonden we om half 9 bij het postkantoor. Gisteren hebben we gebruik gemaakt van de ruimte die we hadden om onze zakken om te keren en te kijken wat allemaal overbodig was. Van alles kwam op een hoopje te liggen en vanmorgen op het postkantoor bleek het hoopje 2 kilo, 900 en 15 gram te wegen! Het voelde heerlijk om de doos achter te laten en verlost te zijn van al het overtollige. We voelden ons bovendien uitgerust en fris nu we een nachtje in een Caminopaleis hadden geslapen. Het was werkelijk heerlijk, en ook de privacy deed ons goed.

Het was vandaag een dag door de wijngaarden en langs de Bodega's. Over glooiende wegen, door ingeslapen dorpjes en vooral door eindeloze velden waar je helemaal geen bebouwing meer tegenkomt. Vooral het laatste stuk was erg warm en zonder schaduw. Je voelt je eigen nietigheid als je zo loopt, en het doet je beseffen dat je maar een zandkorreltje op deze wereld bent. Het deed mij ook maar weer voelen hoezeer ik van Gerard houd. Ik voel me goed bij hem, geborgen en veilig. Samen liepen we daar zo door de velden, hij meestal voorop. Net toen we dachten dat Los Arcos nooit zou komen doemde het stadje tussen de heuvels op......we waren er blij mee! Inmiddels gedouched, wat gepraat met andere Pelgrims en thee gedronken. Man uit Australië met een gitaar, meisjes uit Duitsland met blaren.....het is allemaal de Camino.

p.s. Op de website staan ook alle foto's en filmpjes.