Spullen

Aangekomen in Castrojeriz. Vanmorgen heel langzaam in gang geschoten.....we lagen nog zo lekker en hoorden de andere Pelgrims vertrekken.....nog even dan, en toen was het al weer half 8. Na een ontbijtje op pad. Het was allemaal behoorlijk nat met veel modder. Ik heb van de regen niets gehoord 's nachts, en liep dan ook met open schoenen..... Na een kilometer of 6 toch maar andere schoenen aan gedaan die natuurlijk helemaal onder uit de zak moesten komen. Het was lekker fris en we moesten zelfs een trui aan.....super wandelweer! Het is onvoorstelbaar hoe mooi het ruige landschap is. Eindeloos ver kunnen kijken, en genieten van de kleuren. Over de meseta waait een koele wind en het ruisende gras zorgt voor een beetje muziek. Zo liepen we daar tussen de velden. En dan plotseling in een soort krater verschijnt er een klooster. Het blijkt een opvang geweest te zijn voor Pelgrims met een ziekenhuisje erbij. Nu bestaat allen de opvang er nog, zonder elektriciteit of warm water, dat wel. Wij zijn doorgelopen, willen iets meer comfort.....op zo'n 10 km van waar we vertrokken waren kwamen we bij een dorpje. Aan het begin van het dorp een piep klein kapelletje voor Maria, dan een steile afdaling en een paar Albergues waar we wat konden drinken.....en voor Gerard een hamburger! Toen we dan in Castrojeriz aankamen en wat gingen eten kwamen we lang een bijzonder huisje. De deur stond open en je werd uitgenodigd om binnen te komen kijken. Er woonde een fotografe met haar vriend, en ze hadden er een fotoexpositie. Het huis was ingericht als stiltecentrum, en je kon overal gaan zitten om even stil te zijn. Overal texten, kaarsen en dingen om naar te kijken. Een bijzondere plek om even te zijn, en ook weer heel bijzonder dat mensen gewoon hun huis openzetten voor de Peregrino.

Hoe langer je "op Camino" bent, en zo eenvoudig leeft met de kleine hoeveelheid "spullen", des te meer vraag je je af waarom je toch zoveel hebt.....wanneer worden al je spullen een last, en wanneer zijn ze nog een lust? In ieder geval heb ik al kunnen vaststellen dat ik niet veel nodig heb..... In mijn groene zak zit een eerste hulpkit, medicijnen, ipad en iphone, stekkertjes.....paspoort, bank en creditcard......ziekteverzekeringskaart en een boekje over de camino, theezakjes en een toilletzak. Natuurlijk heb ik ook kleding mee. 1 korte broeken, 3 t-shirts, 3 paar sokken, 2 onderbroeken en een bh. Ook heb ik een t-shirt met lange mouwen mee, een vest, een licht windjack en een renbroek. Een poncho en regenbeschermers voor mijn schoenen. Een slaapzakliner gebruik ik als slaapzak. Verder heb ik een zakmes en als luxe heb ik een fles foamschuim van Rituals meegenomen!. Ik heb een paar wandelschoenen voor regendagen (goretex) en een paar open schoenen van Keen. Ik draag een korte broek, t-shirt, sokken en ondergoed. Ook heb ik altijd een petje op en heb ik nog een Buff sjaaltje mee wat ik nog niet gebruikt heb. Dit is alles wat ik heb, en ik heb nog niets gemist! Stilaan raak ik ervan overtuigd dat het makkelijk leven is met minder "spullen" dat ik te veel waarde hecht aan bezit. Dat mijn spullen vooral een doel moeten dienen, en niet een doel moeten zijn.......