Reetjes

Aangekomen in Fromista. Vanmorgen werden we gewekt om 6 uur met prachtige muziek. Langzaam kwam er beweging in de tent, en tegen half 8 waren we weer op pad. Na een half uurtje zagen we de berg liggen......een hele klim omhoog. Het was erg bewolkt en we hadden onze poncho's al een keer aan en uit gedaan toen ineens de zon achter onze rug doorbrak.....wat prachtig! Elke morgen weer die prachtige zonsopkomst en het ontwaken van de natuur. Net toen we aan het eind van onze klim tegen elkaar zeiden dat een drankje na zo'n klimmetje welkom zou zijn, zagen we een parasol met een jongen met van alles. Hij zat te lezen met op schoot een katje van een paar weken oud. Je mocht gewoon van alles pakken, zelf sinaasappels persen, fruit of een blikje......"donativo"! Dus je geeft maar wat het je waard is. Hij had ook gereedschap bij zich en kon je eventueel helpen met een rugzak of fiets die stuk is. Waar vind je dat nog? Toen de berg weer af.....gaat wel wat sneller, maar het was steil hoor. Toen lagen de uitgestrekte korenvelden weer voor ons....licht glooiend, prachtige kleuren en oneindig. Gisteren vroeg iemand wat ik miste en daar kon ik eens goed over denken. Ik mis mijn eigen bed en ik mis handdoeken. Ik mis het lekker tegen elkaar aankruipen in bed, want hier liggen we steeds boven elkaar. Ik mis het binnen en buiten lopen van de kinderen en ik mis Maxim, mijn heerlijke mannetje. Verder is missen vaak een verlangen naar iets wat er niet of niet meer is. Een fantasie die in je hoofd zit. Kan je missen wat je nooit gehad hebt? Sinds ik mijn zusjes heb leren kennen kan ik enorm verlangen naar mijn moeder. Door de verhalen die ik nu hoor voel ik het gemis. Ik had zo graag deel willen zijn van haar leven en dat van mijn zusjes, en het had zo mooi geweest als dat ook andersom zo geweest was. Toen ik daar zo aan liep te denken en weer om me heen keek zag ik 3 reetjes door het veld lopen. Bijzonder. Toen ik mijn zusjes net een jaar kende hebben we de as van mijn moeder verstrooid in het Idinkbos in de achterhoek. We zijn met z' drieën een plekje gaan zoeken waar we de as zouden verstrooien, en toen we door het bos liepen te zoeken stond er ineens een reetje voor ons. Dat is dan de plek geworden. Af en toe gaan we nog terug naar die plek en leggen er fresia's neer......en dan kijken we ook altijd of het reetje er toevallig is.