De kar staat weer klaar!

Gerard is naar de Turk om een broodje te halen.......het gasfornuis gebruiken we niet meer want we zijn de hele dag bezig geweest om het huis schoon te maken en alle rommel in de kasten te stoppen. We wachten nog steeds op kopers voor ons huis, dus moet het allemaal tip top zijn. Mijn voeten zijn weer geheeld van de 4daagse, de kleren zitten weer in de groene zak, en het karretje ligt in de gang te wachten. Een karretje met een nieuw wiel want ik ben er niet zeker van dat dit wieletje nog zo'n 600 km mee kan. Morgen vroeg op om de vlucht van 10 uur naar Wenen te pakken. We gaan met de bus naar de luchthaven want de kinderen werken op rare uren morgen en konden ons niet wegbrengen. Geen punt want de bus rijdt tot in het luchthavengebouw, het kan niet mooier.......en toch. Het is een half uurtje lopen van huis naar de bushalte, maar dit stukje is er precies teveel aan......gek toch?  
Enfin, we gaan dus lopen voor de vrede. Voor welke vrede is niet duidelijk, maar ik vermoed dat het vrede met mezelf en met ons samen zal worden. Het kan natuurlijk ook zijn dat we ons gewoon vredig gaan voelen met hoe het gegaan is in onze levens. En misschien komen we er wel weer achter dat het gewoon goed is zo. Dit is zo mooi van het lange afstandwandelen...... Je vertrek met een doel of een thema, en gaandeweg komt er van alles boven drijven. Toen we inschreven moesten we een vertrekdag kiezen. Op die dag zouden maximaal 20 mensen mogen starten, zodat er onderweg steeds voldoende slaapplaatsen zijn. Voor vertrek zouden we dan horen wie er nog meer op "onze" dag zou starten.......niemand dus! Omdat ik ook geloof in het lot, hebben we onze startdatum niet aangepast en vertrekken we hoogst waarschijnlijk met twee. Blijkbaar hebben we het nodig, maar het maakt me wel ontzettend nieuwsgierig wat deze vredesloop zal brengen.