Het eindeloze niets....

Aangekomen in Mansilla de las Mulas. Ik werd vannacht wakker met een zere keel en ging op zoek in de geweldige apotheek die we hebben meegenomen. We hebben echt alles mee.....hoofdpijn, ontstekingen, vlekken en plekken, allergieën, muggenbulten, maagklachten.....allemaal geen probleem....behalve een snoepje of zo voor een zere keel...dat hebben we niet. Ontbijt was pas vanaf 7 uur, dus we konden ook nog eens uitslapen. Vanmorgen om een uur of half 9 de deur uit, poncho bij de hand want het was wat aan het motten. Toch voelde het allemaal heel anders dan gisteren, toen ik al helemaal klaar stond om het gevecht met de elementen aan te gaan......nu had ik niet gekeken naar de weersvoorspelling, en liet het allemaal maar wat over me heen komen. Het duurde gelukkig allemaal uiteindelijk niet lang, en de regen was niet erg hevig. We hadden vandaag één pad van 24 km lang......zonder een restaurantje, dorpje of barretje onderweg. Gisteren had ik voldoende eten gehaald voor onderweg maar daardoor was mijn karretje wel weer een kilo of twee zwaarder. Beter zwaarder met eten, dan de hele dag  zonder eten! In ieder geval was het een lange dag. Het is zo moeilijk om zonder aanwijzingen van hoe ver je al gelopen hebt, onderweg te zijn. Op een gegeven moment dacht Gerard dat we er al bijna waren, en toen was het nog 8 km! Ook het landschap was weer wijds en eentonig. Wel zien we in de verte de bergen die na Léon beginnen. Dan wordt het weer klimmen en klauteren. We zijn de meseta bijna uit, het is wel een ervaring hoor, ik had het niet willen missen, maar makkelijk is dit stuk niet. De routes lijken wel twee keer zo lang, en je wordt moe van "het niets". Veel mensen huilen of worden een beetje depressief op dit stuk. Ineens voel je je eigen nietigheid, voel je hoe groot de wereld is. Jij moet alleen de ene voet voor de andere zetten...lijkt makkelijk, maar is het niet in de meseta. Morgen maar 18 km naar Léon en naar ons apartement! Ik heb er al zo over zitten fantaseren dat het nu misschien gaat tegenvallen. Ik zou meer in het nu moeten leven.....maar fantaseren is ook fijn als je zo aan het wandelen bent. We zitten vandaag in een vieze en chaotische hostel. Normaal zouden er 32 bedden zijn maar er is vanalles tussen geprutst, dus we zijn met meer. De dames hebben 2 douches, de heren ook, maar er werkt maar 1 douche. De straal is minimaal bij alle douches, en het is er vies. Wij hebben twee matrassen op de grond en zullen de nacht wel doorkomen.....op naar Léon!