André en Marivi

Aangekomen in Burgos.  Slapen op een zaal met nog 30 anderen betekent ook dat als één van de 30 besluit om op te staan, de anderen vanzelf wakker worden. Onze Chinees was vanmorgen vroeg al met van alles bezig.....plastc zakjes, ritsjes, zuchten en steunen....het kwam zelfs door mijn oordoppen heen. Ik heb me nog eens omgedraaid, maar er was geen ontkomen aan.....de zaklamp ging aan en het hoofdlampje werd er ook bijgehaald en scheen alle kanten op. Wakkere dus! Wij dan ook maar in de kleren, tandenpoetsen en de spullen op de kar. We liepen samen de straat uit en ik vond het nog zo donker.....hoe laat was het eigenlijk? Gerard keek op zijn horloge.....godver, tien over zes! We hadden dus nog makkelijk een uur langer in bed kunnen liggen..... Niets meer aan te doen, doorlopen maar. Het was vanmorgen trouwens ook erg koud. Ik had dan wel een truitje over mijn t-shirt gedaan, maar liep nog in mijn korte broek. Een kilometer of twee buiten het dorp toch die zak maar opengemaakt, en met koplampje nog een extra trui en een renbroek gepakt. Schoenen uit op straat, korte broek uit, alles in het donker terwijl er toch Pelgrims langs lopen. Het maakt me intussen allemaal niks meer uit, ik ben alle schaamte voorbij na bijna twee weken Camino. Opschieten want het begon toch wel erg te rommelen boven onze hoofden, en voelde ik de eerste regenspetters al. Poncho dus ook aan, en toen we weer alle bagage op de kar hadden en Gerard zijn rugzak weer om, goot het. De ene na de andere donderslag kwam over ons heen, en het hield ook op met zachtjes regenen. Langs de weg was gelukkig een bos met grote bomen en door de greppel ging ik met kar en al het bos in, schuilen achter een dikke boom......we hebben daar een poosje staan wachten tot het onweer wat wegtrok en het leek of het ook wat minder hard regende. In zo'n bos staan is ook niks, dus door maar weer. In het volgende dorp zagen we gelukkig een café wat al open was en uitpuilde van de Peregrinos. Heerlijke broodjes, koffie en thee, warm en vooral droog! Daar hebben we de regen maar afgewacht en was het half negen voor we verder konden. Nog een berg over en toen langzaam de buitenwijken van Burgos in, op naar de kathedraal waar we onze stempel hebben gehaald. Inmiddels al twee uur, dus opzoek naar het huis van André en Marivi, die op de route wonen. André is een jeugdvriend van Gerard, ze hadden elkaar 40 jaar niet gezien......wat zijn we hartelijk en gastvrij ontvangen! Hebben heerlijk in de tuin gegeten, en nu is het siësta, dus even plat....... In een bedje met echte lakens.....zoooo heerlijk!