Léon

Aangekomen in Léon! Met oordoppen geslapen, en het viel goed mee met de geluiden....het was een hostel voor 32 bedden, maar ze hadden er 50 ingepropt.  Vanmorgen was iedereen toch in een opperbeste stemming want de eindbestemming Léon was maar 18 km verder. Iedereen zat aan een ontbijtje en ook wij wilden niet vertrekken in het donker. Uiteindelijk dan toch op weg en het eerste stuk langs een route national gelopen....maar we kwamen weer in de dorpjes, en dus ook telkens een stopje met een kopje thee. Mijn keel is aan het beteren, maar ik heb een ongelooflijke snotneus wat het wandelen lastig maakt. Ik loop maar met die zakdoek te klooien terwijl ik ook mijn stokken vast heb en moet uitkijken dat ik er niet over struikel. Gelukkig zagen we een kilometer of 7 van vertrek een bakker met koffie. Dat zijn de besten! Ze verkopen hun eigen koeken en taartjes, serveren een pint en een wijntje, en hebben ook nog een ontbijtje met vers sinaasappelsap voor de liefhebber. Dat deed dus goed en toen we weer vertrokken dachten we alleen nog maar aan ons apartementje. Een kilomer of zes verder zagen we ineens een schaapskudde langs het pad lopen. 4 honden moesten de boel onder contrôle houden, wat ze graag deden. Gespitst op de baas liepen ze hun rondjes en gingen strategisch staan wachten tot de herder iets zou zeggen. Maar hij stond een beetje stil te kijken en wij vroegen ons af waarom......en toen zagen we dat er net een lammetje geboren werd, het was aandoenlijk hoe moeder niet van haar kind weg ging terwijl de herder het lam bij de voorpoten pakte om weer wat verder te lopen. De honden hadden allemaal de naam "Perro" (hond) gekregen, en moesten de schapen het pad over brengen. Daarna alle 4 naar de baas want ik denk dat er iets te verdelen was voor de honden na deze geboorte. Zo gaat dat in de natuur. Op een gegeven moment zagen we Léon in de verte liggen. Een grote stad met als klapstuk de Kathedraal. Wij wilden eerst naar het apartement, maar hadden zo'n honger dat we bij de Kathedraal een spaanse heerlijke hamburger gegeten hebben. Intussen ging alles, en ook de Kathedraal dicht. Gerard belde naar het apartement, maar we konden pas om 5 uur terecht......dus naar een klooster gegaan, daar onze bagage neergezet, en heerlijk in de zon gezeten. Net toen we alles weer wilden ophalen werd Gerard op zijn nek gesprongen door een Amerikaanse. Ze was in paniek want ze kon geen emails meer versturen of ontvangen. Gerard had haar eerder geholpen, en ze herkende hem op straat. Dus Gerard heeft alles weer aan de praat gekregen, toen samen nog wat drinken....en toen eindelijk naar ons nestje. Gerard vindt het tegenvallen, vooral de living. En ja die is echt heel klein, er staat geen bank maar een stoel, en er zijn twee pitten om op te koken. Ik keek vooral naar het bed, beddengoed en handdoeken en de beloofde douche......alles top. Bovendien zitten we boven de Mercadonna! Ik ben alvast blij. Lig echt moe op mijn bedje te snotteren na een heerlijke douche. Vanmorgen bleek ik ook verschillende rare plekken op mijn gezicht te hebben. Weet niet wat het is. Ik heb steeds na het douchen mijn voeten gedesinfecteerd, dan een sok aan, en de grond niet meer raken met mijn blote voeten.....misschien het ik toch iets aan mijn handen gehad en is het zo op mijn gezicht en oren gekomen. Ik heb er nu iets tegen schimmel op gedaan, hopelijk is het snel weg. Morgen gaan we dan de Kathedraal bekijken, de hoedjeswinkel die we al gespot hebben bezoeken, en nieuwe doppen voor de wandelstokken van Gerard halen. Hij is nu door zijn tweede paar heen, maar dat tweede stel doppen was ook rommel en is maar 1 dag meegegaan. We moeten ook gaan bedenken of we nog een dunne slaapzak zullen kopen. Het kan koud zijn in de bergen, en er zijn niet altijd dekens. Één van ons kan dan in een dubbele liner slapen, de ander in de slaapzak, maar dat is dus allemaal voor morgen. Nu overheerst er bij mij een gevoel van viktorie! Het lastige stuk van Burgos naar Léon hebben we dan toch maar gedaan. Ik heb een veel sterkere geest dan ik dacht en met het lichaam is dat ook al zo. Het is machtig en bijzonder om je grenzen op te zoeken......ook al moet ik er nu wel een dagje van bijkomen, haha