De finish

We hebben zooo genoten gisteren van onze overwinning.....we stonden op om 4 uur, voelden ons goed, mochten een kwartier eerder starten en hoorden de muziek al galmen.....we hadden er zin in! Snel een startrij zoeken, en met een schuin oog zagen we wel dat er iets op een groot scherm stond over een vliegtuig wat was neergestort. Veel tijd heb je niet om te kijken en de afgelopen dagen is de rest van de wereld totaal langs ons heen gegaan. Geen krant, tv of internet.....alleen maar lopen, eten en slapen voor ons. Natuurlijk stonden de studenten er weer om ons uit te wuiven en aan te moedigen. Sommigen liepen zelfs een stukje mee. Ik was in de verkeerde startrij gaan staan, die van de groepen, en per ongeluk ingescaned voor vertrek. Eigenlijk vertrok ik dus als eerste van de lopers na de groepen. Ik besloot om dan eerst Nijmegen maar uit te lopen en dan te wachten op Hetty en Lot en liep dus min of meer alleen.....het was nog redelijk koel, overal muziek en slaperige koppies van kinderen die toch al weer buiten zaten met hun schalen met snoep en koekjes. Bij een kraampje, met een kop thee en een broodje kaas wachtte ik op Hetty en Lot en konden we samen weer verder. Toch raakten we elkaar steeds weer kwijt, het telefoonnetwerk lag er steeds uit,  en smsjes kwamen veel later binnen dan ze verstuurd werden en telefoneren was meestal niet mogelijk. Ik besloot maar om door te lopen. Je loopt met de 4daagse nooit alleen, iedereen spreekt je aan of loopt een poosje al pratend met je mee, om vervolgens ook zo weer te verdwijnen. Een vrouw vertelde over haar zoon die was overleden, een man over zijn huwelijk zonder communicatie en hoe dit nu verder moest als hij volgend jaar met pensioen ging.....ik was in feeststemming, dus toch maar weer snel doorlopen! Over de dijk richting Linden waar het hele dorp al buiten zat. Er was zelfs een versierthema gekozen...kinderliedjes....."drie kleine kleutertjes", "kom van dat dak af" en nog veel zag ik voorbij komen. Het was prachtig! Op straat dansten we en wuifden we naar de rijen bejaarden die er al weer neergezet waren in hun rolstoelen. Wij genoten en zij genoten. 

In Cuijk zouden de mannen staan. Ze waren op de motor gekomen en bij de pontonbrug kon ik dan ook mooi wachten op Hetty en Lot. Cuijk is echt een prachtig dorp om door te lopen, feest, muziek en dansende en zingende mensen. Een DJ. Die alles aan mekaar moest kletsen en de mannen die mij gelukkig zagen terwijl ik uit mijn bol ging op de klanken van "ik wil sex met die kale"......het is dan nog ongeveer 16 kilometer dus toch maar weer door de brug over. Aan de andere kant hoorden we ineens dat alle mechanische muziek zou stoppen ivm de vliegtuigramp. Wandelaars keken elkaar aan, niemand wist eigenlijk dat het een vliegtuig vol Nederlanders was, niemand had het nieuws gevolgd. Plotseling werd het stil, geen dansende mensen meer, geen muziek en toen we bij een volgend dorp kwamen hoorden we dat ook de intocht "sober" zou zijn. Wel mocht de live muziek doorgaan en daar dansten we dan maar op. Gelukkig waren er ook gewoon families die de muziek in de huiskamer nog wat harder zetten en kwam de sfeer toch weer een beetje terug.

aan het begin van Nijmegen stond er een Bobby het verkeer te regelen, stond de muziek ook weer lekker hard en was het publiek uitgelaten....en ik ook! Ik wist dat ik het ging halen, vierde mijn eigen feestje, zag Hanneke en Ton die mij stonden op te wachten met bloemen en ging dansend door de straten. Nog een klein stukje en dan zou daar de finish zijn! Langs de ere tribunes, waar de mensen stilletjes zaten naar de Wedren. Daar in de rij om mijn kruisje te halen, en de vraag of ik hem opgespeld wilde krijgen....JA dus! En daar ging ik zo fier als een gieter gedecoreerd richtig terras waar de mannen en Hetty en Lot ook zouden komen. Wat was het gezellig, en wat was het jammer dat de organisatie gekozen had om uit respect voor de slachtoffers zoveel mogelijk muziek te bannen. Was het niet een veel mooier gebaar geweest om op een bepaald tijdstip de wandelaars te vragen om bv een minuut lettelijk stil te staan bij deze tragedie? 

Wij hebben met ons drie (vier) ën het feit gevierd dat we over de finish gekomen zijn, dat het zo goed gegaan is, dat we weinig blaren hebben. Vanmorgen toch om half 5 weer wakker.... Maar wel heerlijk dat me gewoon nog eens kon omdraaien....

Nijmegen....het was super....tot volgend jaar!